Oczywiście, zachwycam się nimi także latem, jesienią i wiosną. Ale to jednak zima jest najbardziej magiczna. W moim przypadku wydaje się to nieco paradoksalne: przez ostatnie lata bardzo źle znosiłam chłód. Moje dłonie ocierały się o początek odmrożeń, gdy wracałam do domu z przystanku autobusowego. 10 minut spaceru (może mniej) w temperaturze około zera skutkowały […]
Czytaj dalejNigdy nie lubiłam zimy. Jeszcze taka ze śniegiem i mrozem była znośna, ale to, co przychodziło do Wrocławia przez ostatnie kilka lat, napawało mnie wstrętem. Pod koniec listopada zaczynałam proces oczekiwania na wiosnę. W tym roku wszystko jest inaczej. W tym roku oddycham zimą. W tym roku mam zimę w sercu. W tym roku w […]
Czytaj dalejOsoby, które mnie znają, wiedzą, że mam małego hopla (no dobra: prawdziwą obsesję) na punkcie wierzeń dawnych Słowian. Interesuję się głównie demonologią, ale staram się dowiadywać czegoś także o religii. Czytam tony słowiańskiej fantastyki (tytuły proszę podrzucać w komentarzach, bo wychodzi tego tyle, że nie nadążam), robię o niej prelekcje, chciałabym napisać powieść w tym klimacie, interesuję się też trochę rekonstrukcją wczesnego średniowiecza, ale rodzimowierczynią nie zostałam. Dlaczego?
Czytaj dalejZ Castle Party to jest tak, że pojawiłam się tam trochę z przypadku. Od kilku lat myślałam, żeby się wybrać, bo fajna impreza i tak dalej, ale jakoś się nie zgrywało. A to hajsy nie takie, a to plany inne, a to jeszcze coś wypadało. Poza tym muzycznie stoję bardzo obok – rok temu znałam całą jedną kapelę, która miała wystąpić. W tym roku było lepiej – z pięć by się uzbierało. Dlaczego więc w ogóle o tym myślałam? No cóż, przyciągnął mnie klimat i ci wszyscy niesamowicie kolorowi (choć zwykle czarni) ludzie. Też chciałam gdzieś założyć te wszystkie kiecki, których zazwyczaj nie mam gdzie nosić. Tak – pojechałam na Castle Party dla ubrań.
Czytaj dalej
